W 1943 roku w Niemczech rozpoczęto pracę nad zbudowaniem działa pancernego z działem PaK 44/2 L/55 kal. 128 mm. Do konstrukcji tego działa użyto podwozia czołgu PzKpfw VI Tiger II, przy czym użyto podwozia zarówno firmy Henschel jak i firmy Porsche. Prototyp tego działa zbudowano w październiku 1943 roku, a już w grudniu chciano go skierować do produkcji seryjnej, co się jednak nie udało. Produkcję seryjną rozpoczęto dopiero w lipcu 1944 roku. Była to potężna aczkolwiek niezbyt doskonała pod względem technicznym konstrukcja, co w połączeniu ze znikomą liczbą 85 wozów zbudowanych w latach 1944 - 1945 spowodowało, że jej znaczenie bojowe było prawie zerowe zwłaszcza, że do jednostek bojowych skierowano tylko 48 sztuk. Był to najcięższy pojazd pancerny użyty bojowo podczas II wojny światowej. Działo to zostało skierowane we wrześniu 1944 roku do jednostek pancernych armii niemieckiej. Utworzono dla nich specjalne bataliony, które wyposażone były w działa pancerne Jagdtiger. Pierwsza taka jednostka utworzona została we wrześniu 1944 roku i był to 653 ciężki batalin niszczycieli czołgów (niem. 653. schwere Panzerjäger Abteilung). Następne oddziały to: 512 ciężki batalion niszczycieli czołgów (512. schwere Panzerjäger Abteilung), 424 ciężki batalion pancerny (424. schwere Panzer Abteilung), 501 ciężki batalin pancerny SS (501. schwere SS Panzer Abteilung) i częściowo 511 ciężki batalion pancerny (511. schwere Panzer Abteilung). Wszystkie te jednostki walczyły w latach 1944 - 1945 na froncie zachodnim II wojny światowej.